On-kruid – Prikkelpraat

Terwijl de processierupsen ongehinderd hun hinderlijke haartje rondstrooien stijgt het kwik tot exorbitante hoogtes. Wij, mensen, zijn wel flexibel. We passen ons aan en gelukkig vallen de voorspellingen toch wat lager uit. Die van de temperatuur dan hè. Wat betreft de rupsen is het hoogtepunt nog lang niet in zicht. Ook Lieveke en Grote broer zitten onder de bultjes en je moet natuurlijk krabben als het jeukt. Waar het jeukt is niet van belang… we krabben massaal.

Daarom een wandeling naar de apotheek. Het zalfje was uitverkocht maar hebben gelukkig kunnen reserveren. Ik kreeg net een berichtje dat het binnen is; de techniek staat voor niets. Lieveke scheurt het eerste stukje op haar superbike over de stoep. Het hoge gras aan de zijkant golft met haar beweging mee. Och ja, het heeft wel iets, het minimale maaibeleid van de gemeente. Het verschil tussen kruid en onkruid is klein, leert ons de prachtige, bij uitvoegers iets te hoge, groenstrook langs de Helmerhoek. Ook onze voormalige Uit in Zuid ‘plonsbak’ staat er prachtig gekleurd bij. Een uitstekend idee, pluim voor de bedenker!

We zijn al een mooi eindje op dreef als ik ineens word overvallen door een nostalgische vlaag van verstandsverbijstering. Hier, vlak achter het winkelcentrum staat koren… Niet een sprietje, maar een hele strook, echt koren! Om mijn wat achterlijke emotie te kunnen begrijpen moet ik u wat opbiechten: ik ben niet geboren, ik ben uit de boerenkool getrokken. Mijn roots liggen tussen uit de kluiten gewassen suikerbieten. Wij speelden vroeger, tot grote ergernis van de boer, verstoppertje tussen het koren. En nu zie ik het hier midden in de Wesselerbrink.

Ik ben niet geboren, ik ben uit de boerenkool getrokken

Weet u wel hoe mooi koren eruit ziet en dat wij als mensen er afhankelijk van zijn, er eigenlijk niet zonder kunnen? Maar hoe het hier komt? Een mysterie. Is het kruid of on-kruid? Een gevolg van het minimale maaibeleid, een grapjurk of een gaatje in een zakje vogelvoer van Pets Place? Hoe het ook komt, het is prachtig. Vooral als je gaat kijken op ooghoogte van een kind, door de ogen van iemand die op haar best is als ze aardappels kan poten tussen haar tenen… Onkruid vergaat niet, toch?

Nanna

Wil je ook een verhaal / ergernis of gewoon een gedachte kwijt, maar vind je het moeilijk om het kort en krachtig onder woorden te brengen? Mail naar Nanna en ze maakt er een statement van. Ook gewoon een gezellig mailtje is van harte welkom. Mailadres: nannaprikkelpraat@gmail.com