Hoe reageer je dan? Je stem iets verheffen en zeggen dat sommige mensen niet weten hoe het hoort? Of de betreffende persoon op de schouder tikken met de vraag of er toestemming is gegeven? In geval van een kind alleen, vragen waar papa of mama zijn? Tientallen scenario’s, maar wat is passend op welk moment? Het schijnt allemaal te kunnen tegenwoordig, alles gewoon even proeven in de winkel. Soms geld besparend, het behoedt je namelijk voor teleurstellingen. Ik kom de laatste tijd regelmatig thuis met een netje mandarijnen die niet te pruimen blijken of peren die, bij het opensnijden, van de binnenkant al helemaal bruin zijn.
Schiet me ineens een voorval van een aantal jaren geleden te binnen: bekende drogisterij in het winkelcentrum. Ik sta voor de kassa in de rij te wachten. Voor mij staat een mevrouw met een zoon van, ik schat rond de 10 jaar oud. Leuk joch, prettige open blik, spijkerbroek en knalrode sneakers. Zij zet haar aankopen op de balie en wil afrekenen. Als de verkoopster alles heeft gescand vraagt ze heel belangstellend: is dat uw zoon? De mevrouw glimlacht en zegt heel trots: ja hoor, hoezo? ‘Dan breng ik 5 cent extra in rekening voor de winegum-kikker die hij net uit de schepsnoepbak heeft genomen’. Betrapt jongeman, maar zo ontzettend professioneel afgehandeld. Chapeau! Arme moeder, het spreekwoordelijke gat in de grond verscheen niet; het was op dat moment een uitkomst geweest. Haar gezicht sprak boekdelen en ik weet zeker dat ik niet graag bij thuiskomst in zijn mooie knalrode sneakers had gestaan.Nanna