Het beleid

700.000 euro per jaar. Dat moeten wijkbeheerders samen bezuinigen van de gemeenteraad. Zij realiseren dat door nog maar 2 keer per jaar te klepelen, in plaats van het 26 keer per jaar te maaien. Klepelen is het fijn maken van ruige begroeiing met een speciale machine. Om de bezuiniging te halen wordt al het gras “ruw”, behalve gras met een speciale functie zoals in speeltuinen.

De norm. Ook op straten blijft onkruid langer groeien. De gemeentelijke norm is dat enige mate van verrommeling acceptabel is. Onkruid op straat of aan de rand van de straat valt ruim binnen die norm.

Tussenweg? Het beleid is niet uit te leggen: waarom moet het van 26 keer per jaar (en soms meerdere keren per week) naar maar twee keer? Is er geen tussenweg, bijvoorbeeld eens per 14 dagen? Wijkbeheerder Zuid, Remco van Hogen: “dan moet daarvoor een duurdere grasmaaier worden ingezet die het langere gras goed kan maaien, want met de gewone maaier kan dat niet. Dan is het uiteindelijk duurder.” De gemeente huurt de maaiers bij een aannemer. Remco: “Er wordt al wel gekeken naar efficiëntere maaimachines om te kijken of je daarmee op een goedkope manier netjes kunt houden. Daarmee vinden nu proeven plaats.” Maar zover is het nog niet.

Discriminatie? Een stelling die we ook regelmatig horen: bij bepaalde bedrijven wordt gemaaid, en ook bij huurwoningen, maar bij koopwoningen niet. We worden gediscrimineerd. Remco herkent dit niet: “het liefst kiezen we alleen het gras langs wegen wat niet direct naast huizen ligt. Maar dan halen we het aantal vierkante meters niet. Ik zal het geluid terugkoppelen.”

Onacceptabel

Positief. Een enkeling vindt het ruwe gras mooi natuurlijk zoals Hellen op Facebook: “De stad oogt een heel stuk groener zo. Wilde bloemen komen weer terug, het bied de bijen meer overlevingskansen. Enschede groene stad.”. Sommigen zien het gelaten aan; kwestie van gewenning.

Verloedering. Maar bijna alle bewoners beoordelen het beleid negatief tot volstrekt onacceptabel. Het grootste probleem is het verloederde aangezicht. Dat werkt op het humeur, op de leefbaarheid. En verloedering helpt verloedering in de hand. Zo wordt hondenpoep in het gras niet opgeruimd, want het baasje “kan er niet goed bij”. Ook groeien brandnetels en ander onkruid, en bewoners merken dat dit tot meer onkruid in eigen tuin leidt. In het lange gras zitten aanzienlijk meer teken dan in kort gras. Zoals iemand het samenvat: het is verschrikkelijk, het is één vieze pruttel zo. Bewoners voelen zich door de gemeente in de steek gelaten.

Verkeersveiligheid. De verkeersveiligheid mag er niet onder leiden. De gemeente maait daarom rondom kruispunten. Maar toch blijkt het verkeer op bepaalde punten slecht zichtbaar. We moeten scherper opletten. Diverse bewoners hebben al een “oei”-moment meegemaakt. Jan-Willen uit Eikendaal: “Daar lopen kleine kinderen. Je let even niet op, en er gebeurt wat. Dat moet je je hele leven meedragen.”

De gemeente faciliteert, de burger participeert

Toekomstvisie. Het maaibeleid past in de visie van de gemeente. Remco: “Er verandert wel het een en ander. De opstelling van de gemeente is steeds meer dat wij bewoners faciliteren.” Bewoners kunnen aanvullend het gras zelf maaien, als zij dat willen. Dat valt niet goed bij de burgers. Waar houdt de participatie op? Zelf bomen snoeien? Zelf wegen onderhouden? Zelf het vuilnis ophalen?

Je let even niet op, en er gebeurt wat. Dat moet je je hele leven meedragen.

Wijkbudget. Bewoners zouden zelf een maaier kunnen aanschaffen met wijkbudget. Wijkbudget is geld dat de gemeente via Wijkraad Wesselerbrink aan bewoners en organisaties verstrekt. Wesselerbrink heeft een jaarlijks budget van ca. 150.000 euro. Wat vind de wijkraad ervan wanneer bewoners geld willen om het gras kort te houden? Marcel Kobes van het bestuur windt er geen doekjes om. “Wij gaan geen bezuiniging van de gemeente compenseren. Daar zijn we niet voor.” De Wijkraad Wesselerbrink wordt geconfronteerd met wijkbudget dat elk jaar kleiner wordt. Moet zij dan de groeiende bezuiniging van de gemeente opvangen? Waar is dan het einde?

Wijkbeheerder Remco Hogen ziet dit anders. Hij is blij met deze burgerparticipatie. Wanneer wijkbudget wordt ingezet om gras extra kort te houden, dan is dat geen opheffing van gemeentebeleid, maar een prima aanvulling erop. Bovendien bespaart het de gemeente geld, want het gras hoeft in september niet geklepeld te worden.

Epicentrum Eikendaal

Commotie. Bewoners van de buurt Eikendaal (bij de Shell) hebben vóór de zomer een grasmaaier aangeschaft met wijkbudget. Zo’n 10 bewoners onderhouden er 4500 m2 gras. We hebben daar eerder over bericht. Dat leverde veel bekijks op. Grote artikelen in de Tubantia (niet altijd even correct), en meerdere reportages op TV Enschede FM. De buurt staat er de hele zomer netjes bij, en de saamhorigheid is zichtbaar gegroeid. De bewoners zijn het niet eens met het beleid, maar willen ook niet toezien terwijl het gras groeit.

Verdeeldheid. Er zijn ook bewoners in Eikendaal die principieel tégen het zelf maaien zijn. Bewoner Gerard: “Ik vindt dat de gemeente zijn verantwoordelijkheid moet nemen. Ik ben niet de gemeente maar iemand die veel belasting betaalt.”

Volhouden. Houdt de buurt het maaien vol? Deze zomer wel. Maar 4500 m² is een enorme oppervlakte. Daar is het grasmaaiertje van de wijkraad echt te klein voor. Het kost de bewoners samen 30 tot 40 uur per week! Dat houdt niet iedereen jaren vol. Als de gemeente niet maait, dan ziet de buurt maar één oplossing: een zitmaaier waarmee je het sneller gaat. Er is al een aanvraag ingediend bij de wijkraad.

Verzekering. Maar… wat als je een ongeval krijgt bij het maaien, en bijvoorbeeld arbeidsongeschikt wordt? Remco: als de eigen verzekering niet voldoende is om het ongeval te dekken, dan vult de gemeente de verzekering aan. Da’s goed geregeld.

Slechte communicatie?

Te laat. We horen ook bewoners die zijn overvallen door de invoering van het nieuwe beleid. Bewoner Jan-Willem: “Je praat er niet over. Je zegt gewoon: alsjeblieft, red je ermee.” Dat is echter niet terecht. De wijkbeheerder heeft het beleid van tevoren aangekondigd op de openbare wijkvergadering. Daar komen zelden meer dan 10 bewoners van Wesselerbrink. Op deze site is die aankondiging helder gepubliceerd, maar we waren toen helaas nog niet actief op Facebook en op de infoschermen in het winkelcentrum. Dat is nu beter.

Hoe dan ook, bewoners zouden zich beter moeten laten informeren. En op tijd aan de bel trekken bij je buurtcommissie, bij de wijkraad, of bij de gemeente.

Hoe verder

In Eikendaal heeft de wijkbeheerder een groep van 25 mensen gesproken over het maaibeleid. Er zijn verschillende oplossingen geopperd. Remco: “Ik krijg er energie van. Gegeven het beleid wil ik jullie helpen om te zien hoe jullie het zo dragelijk mogelijk kunnen maken.” De buurt gaat binnenkort met Remco in gesprek. Mocht daar niets uitkomen, dan volgt de stap naar de gemeenteraad.