Heerlijk weertje, bijna eind van de voorjaarsvakantie en nog even met de kids naar de kinderboerderij. Grote broer is niet erg enthousiast en het waarom is best wel begrijpelijk. Toen hij nog kleiner was, gezicht op ‘poepgaatjegeit’ hoogte, was het even flink schrikken. Niet alleen het zien ‘van’ vond hij afgrijselijk, maar de lucht, het geluid en verdere natte details zal ik u besparen. Nog altijd krijgt hij bij het woord kinderboerderij kokhalsneigingen, maar gaat dapper mee omdat zijn kleine zusje het zo leuk vindt.

Gelukkig: in tegenstelling tot vroeger kun je er nu voor kiezen om in het hol van leeuw c.q. geiten te gaan om zo de poep- en piesperikelen te ontwijken. Kleine kippescheetjes buiten beschouwing gelaten, want dat zijn peanuts in vergelijking met dat wat een geit of ezel produceert. Terwijl Lieveke en ik door de hekjes balanceren, wacht grote broer wel even erbuiten. Straks gaan we samen voer kopen voor de kippen wat hij weer machtig interessant vindt door de techniek van het 50 cent-apparaat.

Als we ons in de richtig van het voerhok begeven storm het hele gezelschap kip en haan al voor ons uit. Zo slim, want bij het draaien aan de knop valt er altijd voer langs het rode bekertje en daar zijn ze als de kippen bij. Lichtelijk verbaasd ben ik over het weinige voer voor de 50 cent. Was dat altijd al zo of moet ik gewoon mijn bril opzetten? Zal toch niet een verkapte vorm van inkomsten zijn geworden? In ieder geval zijn de kids en het pluimvee er blij mee. We zetten de plastic bekers weer netjes in de houder voor een volgende ronde.

Lieveke struikelt bij het afstapje… Jakkes, beetje vies, gauw even handen wassen. Jammer: geen handdoek of doekjes. Maar er is nog ‘hoop’: op naar binnen waar ook altijd veel te zien valt. Daar vinden we ook vast wel iets om de vieze handjes af te vegen. Dat valt vies tegen, ook hier is duidelijk te zien dat het momenteel afzien is voor niet-commerciële plekken.

De veestapel binnen is drastisch gekrompen: 3 cavia’s, een schildpad en een slang is alles wat we tegenkomen in het anders zo gezellige hoekje en ook hier bij het fonteintje geen handdoek… We duiken het gehandicaptentoilet in en rollen een stukje wc-papier af. Beetje teleurgesteld over het afslankproces lopen we weer naar buiten. Behalve Jennie en Fleur lijkt alles wat magertjes – knor, knor.

Nanna

Foto: Johan Bruinsma

Wil je ook een verhaal / ergernis of gewoon een gedachte kwijt, maar vind je het moeilijk om het kort en krachtig onder woorden te brengen? Mail naar Nanna en ze maakt er een statement van. Ook gewoon een gezellig mailtje is van harte welkom. Mailadres: nannaprikkelpraat@gmail.com