Mooi weer, het zonnetje doet haar best, wel frisjes, maar och, een kniesoor die daar op let. Bovendien heeft het iets liefs, wantjes aan, dasje om, mutsje op en daartussen een heerlijke frisse toet. Zoals Lieveke eruit ziet in het zitje achterop, om op te vreten, een dierbaar bezit.
Vanaf het Oosterveld naar de stoplichten strekt zich, op een paar lijnentrekkers na, een prachtig donker lint van nieuw asfalt uit. Fietst heerlijk, was de tijdelijke opstoppingen meer dan waard. Het moet eerst slechter worden voor het beter wordt, toch?
Dan ineens een bobbel en nog één achterop hoor ik Lieveke geluidjes maken: Plop, plop. Tot mijn verbazing is dit stuk weg opgelapt, uitgestukt en dichtgesmeerd. Waarom? Waarom gemeente Enschede, jullie hadden nu de kans. Alles was afgesloten, mensen mopperden maar oké, het zou beter worden, en nu?Plop, weer een bobbel, een stuk nieuw en dan een stuk oud asfalt. Hebben we hier weken voor om moeten rijden? Belachelijk! Zelfs het asfalt op de rotonde van de Buurserstraat lijkt op een lappendeken. Maar dan een heel slecht genaaide lappendeken. We moeten bezuinigen, maar hier krijgt men spijt van, zekerste weten.
Zelfs het asfalt op de rotonde van de Buurserstraat lijkt op een lappendeken
Op de terugweg, ter hoogte van de afslag de Posten, gaat het bijna mis. De uitvoeger linksaf naar de Posten is er niet meer, geen borden met Situatie gewijzigd gezien. De auto naast ons kan het bijna niet afremmen en schiet het fietspad op. HET fietspad, waar ik fiets met mijn dierbare vrachtje achterop. Was ons op dit punt, waar zoveel ongelukken gebeuren, jaren geleden al geen rotonde beloofd? Had nu mooi gekund, toch?
We zijn genaaid, beste Wesselerbrinkers, niet slecht genaaid, maar goed en volgens mij ook nog met voorbedachte rade. Of wachten ze misschien nog op kabouters om het werk af te maken… PLOPPERDEPLOP.
Nanna