Passe niet, Nanna! We zijn onderweg om boodschappen te halen bij de grote Duitse supermarkt en even gestopt bij de glascontainer. Ons Lieveke zit achterop de fiets in het zitje, want de wandeling heen gaat wel, maar de weg terug is net een beetje teveel van het goede. Terwijl ik de meegenomen lege glazen potjes door de ronde opening laat glijden neemt zij de omgeving in zich op.

Naast de container staat een bureaustoel, een matras en een aantal zakken waarvan vast niemand wil weten wat er in zit. Ik denk dat ik Lieve goed begrijp door te zeggen: ‘Nee, dit gat is veel te klein voor dat grote spul.’ Ze schud haar hoofdje driftig heen en weer en wijst met haar kleine vingertje. ‘Isse niet glas.’

Beste buurtbewoners, verbaas je, 3 jaar oud en ZIJ weet dat deze containerplek alleen is bedoeld voor plastic, textiel en glas, en wel zo dat het IN de container past. Dus niet om al je zooi maar te dumpen met de reden dat het nu niet meer jouw probleem is. Was het maar zo makkelijk; ik denk dat ik mag zeggen dat afval op dit moment wel het grootste probleem is in de wijk en als wij daar met zijn allen niet snel iets aan doen dan wordt het alleen maar erger. Lieve heeft gelijk, het PAST niet in de container, maar het PAST ook niet in de omgeving, het PAST niet in onze wijk.

Het PAST niet in de container, maar het PAST ook niet in de omgeving

Kortom het is ONGEPAST. En dat wil zeggen dat wij jou, ja jij van die bureaustoel of de matras ongepast mogen noemen. Dit doe je niet. Zeker weten dat iemand je heeft zien schuiven met je zooi en hopelijk er de volgende keer melding van maakt. Want het moet stoppen, wij willen geen afvaldump in onze wijk. Het hoort op de stort. Wij passen op onaangepast gedrag, u ook?

Lieveke in ieder geval wel, want ze stopt op de terugweg het papiertje van het gekregen stukje ontbijtkoek in MIJN jaszak in plaats van haar eigen, met de opmerking: ‘Isse beetje vies, Nanna.’

Nanna

(Foto: Harold Busschers, mei 2017)