Van Agteren zit met noabers van Mariëndaal aan tafel. Hij vertelt dat hij sinds 2015 twee miljoen euro moet bezuinigen in de openbare ruimte. Dat kan door 50% van het gras in Enschede te laten verruwen. Het gras wordt dan nog maar 2 keer per jaar geklepeld. Van Agteren: “Je weet nog niet precies welk effect dat heeft en waar.”

Wake-up call

Er was veel kritiek uit de wijk. Wijkbeheerder Ton Loevering: “ze vielen me bijna letterlijk aan”. Voor van Agteren was het artikel in de Tubantia een wake-up call.

“Ik heb hemel en aarde bewogen om € 208.000 op te halen om het beleid een plus te geven. We maaien nu op veel plaatsen 6 keer per jaar of vaker”. Ook doet de gemeente een proef, langs de Wesselerbrinklaan, waar op enkele stukken nog vaker wordt gemaaid. “We zoeken naar de juiste balans”, legt de wethouder uit, “om op het niveau te komen dat de samenleving acceptabel vindt.”

Ik heb hemel en aarde bewogen om het beleid een plus te gevenHans van Agteren

Voor de komende jaren is ook € 208.000 nodig. Het is aan de gemeenteraad om dat te honoreren.

Burgerparticipatie

Voor veel buurten geeft het beleid aanleiding om de handen ineen te slaan. De klagers zijn meestal ook de mensen die het meest actief zijn in de wijk, constateert wijkbeheerder Ton Loevering.

“In veel buurten zijn initiatieven ontstaan van burgers,” legt Ton uit, “zoals bijvoorbeeld in Lattropbrink, Tilligtebrink, Reutumbrink, Haarlebrink, en Tubbergenbrink. Die buurten verzorgen ieder op hun eigen manier de omgeving.” Er zijn bewoners die zakken en grijpers hebben gekregen van de wijkbeheerer om hun buurt schoon te maken. Loevering is goed op de hoogte, en helpt waar mogelijk.

Het maaibeleid in Mariëndaal was vorig jaar veel in het nieuws. “Jullie zijn uniek in omvang en samenwerking in de wijk”, waardeert teamleider Stadsdeel Zuid Remco van Hogen de buurt. “Ik zie enthousiasme, en wil daarom zelf ook helpen. Door de constructieve manier waarop jullie dat doen is het prettig om met jullie samen te werken.”

Door de constructieve manier waarop jullie dat doen is het prettig om met jullie samen te werkenRemco van Hogen

Mariëndaal had eerst een kleine grasmaaier en bosmaaier aangeschaft via het wijkbudget. Maar voor 15.000 m2 gras was dat geen doen. Met Van Hogen en Loevering is toen een deal gesloten: de gemeente sponsort de aanschaf van een semi-professionele grasmaaimachine waarmee snel te werken is, en de buurt belooft zelf het gras de komende jaren bij te houden.

Daardoor hoeft de gemeente dit gebied niet meer te klepelen. Dat bespaart de gemeente geld, en scheelt op termijn zelfs kosten. Onderhoud en brandstof zouden jaarlijks met wijkbudget worden betaald.

Steeds meer samenwerking in de buurt

Van Agteren is benieuwd hoe de participatie werkt. Organisator Martin Bakker vertelt enthousiast dat een team van maaiers eens per twee weken de 15.000 m2 maait. Er zijn nu een stuk of 8 maaiers, sommige fanatiek, anderen minder fanatiek. Maar “het is nu nog nieuw”, relativeert Martin; “ik ben benieuwd hoe dat later zal lopen”. Via Nextdoor betrekt hij de buurt.

De buurt is door de samenwerking actiever geworden: er sluiten zich steeds meer mensen aan, en er komen steeds meer iniatieven.

Er is ook nog een probleem: de bosmaaier is defect. Die kreeg per ongeluk de verkeerde brandstof. Van Agteren zegt meteen toe dat er een nieuwe komt, á € 180. Dat waarderen de noabers; dat is een prettig duwtje in de rug!

Discussies

De wethouder is ook op de hoogte van de discussies over het gras: moeten we dit soort initiatieven met wijkbudget betalen? Een alternatief is dat bewoners apparatuur in bruikleen krijgen van de gemeente, en dat het wijkbudget voor onderhoud wordt benut. Kortom, we zijn op de goede weg, maar zijn er nog niet helemaal.